Η παιγνιοθεραπεία είναι ένα είδος θεραπείας μέσω τέχνης που ορίζεται από το θεραπευτικό δεσμό μεταξύ παιγνιοθεραπευτή-τριας και θεραπευόμενου παιδιού και στηρίζεται στη φυσική ανάγκη των παιδιών για παιχνίδι.
Το παιχνίδι διαδραματίζει σημαντικότατο ρόλο στην προετοιμασία του παιδιού για την έξοδό του εκτός οικογενειακού πυρήνα. Ως φυσικό μέσο έκφρασης και επικοινωνίας, προϋπάρχει και υπερτερεί του λόγου στη διαδικασία εξερεύνησης/ανακάλυψης του κόσμου, δίνοντας τη δυνατότητα στο παιδί να δοκιμάζει, να κατανοεί και να ωριμάζει.
Στην παιγνιοθεραπεία, ο/η εκπαιδευμένος-η θεραπευτής-τρια, παρέχοντας ένας ασφαλές περιβάλλον, προάγει τη δημιουργία θεραπευτικής σχέσης που θα αποτελέσει τη βάση πάνω στην οποία το παιδί θα εξερευνήσει με το δικό του ρυθμό και τρόπο τα θέματα εκείνα, σύγχρονα ή περασμένα, συνειδητά ή ασυνείδητα, που επηρεάζουν την ζωή του το δεδομένο διάστημα και μπορεί να δημιουργούν ψυχική και όχι μόνο ανισορροπία.
Το παιχνίδι, έτσι, αποκτά πιο συνειδητά θεραπευτική δύναμη και χρησιμοποιείται ως βασικό μέσο επικοινωνίας έναντι του λόγου. Μέσω της δημιουργικότητας και τη φαντασίας διευκολύνεται η εξερεύνηση, η έκφραση, η διαχείριση η/και μεταβολή συναισθημάτων/αντιλήψεων/σκέψεων/εμπειριών/συμπεριφορών που μπορεί να «μπλοκάρουν» το παιδί, με απώτερο σκοπό την αυτογνωσία, τη βελτίωση της αυτοεικόνας και της ενσυναίσθησης. Παράλληλα, μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία το παιδί ξεκινά να αναπτύσσει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και καλύτερη προσαρμοστικότητα στις καθημερινές δυσκολίες που μπορεί να συναντά, διαχειριζόμενο με πιο λειτουργικό τρόπο τις ανησυχίες ή/και τους φόβους του.